Atelier Wenckebach

In Atelier Wenckebach kunnen de bewoners van Huis en Haard Wenckebach hun verhaal kwijt, hun creativiteit de ruimte geven en hun dromen en gedachten zichtbaar maken. Het idee voor Atelier Wenckebach ontstond nadat ik een half jaar aan Atelier Domus werkte, ook voor het Leger des Heils. Deelnemers en medewerkers waren zo enthousiast over dit project dat we het graag op hun andere locatie wilden voortzetten. Dat werd Wenckebach.

Huis en Haard Wenckebach is een woonvoorziening voor dak- en thuisloze mensen met psychiatrische problemen. De bewoners hebben vaak een veelbewogen leven achter de rug, kampen met psychiatrische problemen en dit is de laatste plek waar ze terecht kunnen. Ze hebben weinig contact met de samenleving en leven soms ook binnen Wenckebach geïsoleerd. Met Atelier Wenckebach probeer ik de bewoners zichtbaarderder te maken, voor de buitenwereld èn zichzelf.

Daarom ben ik twee dagdelen per week ik Wenckebach. Hoe een dag verloopt valt niet te voorspellen. Ik bezoek een aantal mensen op hun kamer, om te kijken wat ze gemaakt hebben of gewoon om te horen hoe het gaat. Sommige deelnemers gaan graag creatief aan de slag, anderen hebben helemaal geen zin om iets te maken. Maar willen wel een keer op de foto. Ondertussen kunnen ze hun verhaal doen, vertellen wat ze dwars zit of gewoon even hun hart luchten.

In alle kamers van Wenckebach hoor je bijzondere verhalen. Verhalen die belangrijk en leerzaam zijn voor de samenleving. Er zit verdriet bij, maar ook hoop, veerkracht en humor. En inzichten van outsiders die de samenleving met een volstrekt originele blik bekijken en op hun manier heel wijs zijn. Dingen die eerst vreemd klinken maar het misschien wel niet zijn...

De verschillende karakters van de deelnemers maken dit werk zo interessant. Voor iedereen kies ik een andere benadering en toon, maar aandacht en bewondering staan bij iedereen voorop. Ik wil de bewoners laten voelen dat ze er mogen zijn.

Hieronder krijg je een idee van wat er zoal door bewoners wordt gemaakt bij Atelier Wenckebach. Onderaan de pagina vind je een artikel over mijn werkmethode dat verscheen in de Strijdkreet.

DE KUNST VAN FIET 

Fiet is een getalenteerde tekenaar. Ze leerde het als kind door veel tekenfilms te kijken op televisie. En door het gewoon heel veel te doen. Ze tekent nog steeds de hele dag door, zittend op bed of in de gang bij de andere bewoners. Ze portretteert hen of de medewerkers, tekent stillevens en gekke dieren. Ze heeft maar een paar lijnen nodig. “Ik maak iets, van niets” zegt ze daar zelf over. 

Met minimale middelen creëert Hans een maximaal effect. Oud Hollandse taferelen worden bij gebrek aan boor en spijkers gewoon aan de muur getapet. Voor een miniatuur schip met kapotte zeilen wordt een laken verknipt, om zo nieuwe zeiltjes te maken. Oude klokken krijgen een make-over met behulp van metallic nagellak. Dit is waar antiek en een ware DIY specialist elkaar ontmoeten. Ik kom bij Hans om die bijzondere combinatie te bewonderen. 

Faris is de liefdevolle verzorger van de dieren in de tuin van Wenckebach. Hij weet alles over de  duiven, vissen en kippen die er wonen. Omdat ik nog veel dierenfoto’s had liggen heb ik die voor hem meegenomen. We maken er collages van, en leren nog eens iets bij over alle soorten vissen die er bestaan. We kijken onze ogen uit. 

Hans is creatieve duizendpoot; hij speelt piano, componeert, tekent portretten, schildert kleurrijke onderwaterwerelden. Ondertussen verteld hij nog smakelijk over zijn wonderlijke leven... Het is altijd een plezier om hem op te zoeken. 

Zenek beschilderde vroeger de binnenkant van kerken en woningen. En al is zijn kamer in Wenckebach dan niet groot, het is groot genoeg om een huis op de muur te schilderen. Inmiddels zijn alle muren en het plafond beschilderd en is Zenek over gestapt op canvas. Hij maakt grafische werken van knallende kleuren. Met zijn enorme werklust en discipline ontwikkeld hij zich steeds verder, ik zie hem groeien.